Een kinderwens hebben is fantastisch en het wachten op het moment dat je zwanger raakt is spannend en tegelijkertijd zo leuk!
Een kinderwens hebben tijdens een fertiliteitstraject is daarentegen echt hele andere koek.
Je kinderwens is niet meer zo fantastisch en de spanning is niet meer leuk. En het afwachten is al helemaal slopend.
Door mijn persoonlijke ervaring met betrekking tot mijn fertiliteitstraject en de gesprekken die ik op regelmaat voer met lotgenoten weet ik dat vooral de wachtweken tijdens een fertiliteitstraject zo ontzettend zwaar gevonden wordt.
Wat zijn de wachtweken tijdens een fertiliteitstraject?
Dat zijn de weken na het terugplaatsen van een embryo, cryo of het moment dat IUI plaatsvindt. Dichterbij op een zwangerschap ben je nog niet gekomen, en dan, na 2 lange weken van wachten weet je het zeker. Je bent wel of niet zwanger.
Ik neem je graag even mee in het uitleggen van een fertiliteitstraject:
(hier komt natuurlijk veel meer bij kijken, maar dat is voedsel voor een andere blog)
Als zwanger worden niet vanzelf gaat kan je na ongeveer een jaar naar de huisarts om een verwijsbrief te krijgen voor een fertiliteitsarts. Een fertiliteitsarts (of arts voortplantingsgeneeskunde) is een gespecialiseerde arts die werkt in een vruchtbaarheidskliniek of op de polikliniek fertiliteit.
Deze arts kijkt samen met jou/jullie naar wat er precies aan de hand is dat het zwanger worden niet vanzelf wilt lukken. Na wat bloedonderzoeken, inwendig onderzoek en wat testen vertelt de arts je, of en wat er aan de hand is en hoeveel procent kans jullie ongeveer op een natuurlijke zwangerschap hebben. Hier kunnen natuurlijk een x-aantal factoren uitrollen welk voor ieder stel er anders uitziet.Als een natuurlijke weg niet haalbaar is verwijst de arts je veelal door voor IUI behandelingen en/of een IVF/ICSI behandeling. (en de eventuele nodige operaties)
Door middel van deze hormoonbehandelingen en het monitoren van jouw (kunstmatige) cyclus hopen de arts en jullie op een vergrootte kans op een zwangerschap.
Al deze stellen hebben op het moment van hun (opgewekte) vruchtbare periode hun grote kans om zwanger te worden tijdens de IUI behandeling of bij het terugplaatsen van een cryo/embryo in een IVF/ICSI traject.
Oké, weer terug naar de wachtweken.
Je kunt je voorstellen dat dit een enorm spannend moment is.
Maanden, vaak zelfs jaren, heb je verlangt naar het moment dat je zwanger raakt. Dat er een kindje in je baarmoeder groeit. Eentje die op je lijkt of juist op je partner lijkt of het beste van beiden heeft. Een kindje die jij zo ontzettend veel liefde te geven hebt. Een kindje die je leven zal verrijken.
Na een intens verdrietig en lang traject is het moment eindelijk daar. Nu écht afwachten.
Na maanden van teleurstellingen en verdriet lijkt een zwangerschap ineens een heel stuk dichterbij. Dit is een verwarrende emotionele rollercoaster want, je wilt zo graag van het positieve uitgaan en een goede mindset hebben zodat je zo ‘ontspannen’ mogelijk ruimte kan maken voor het rustig innestelen van die kleine. Maar de hormonen gieren al een tijdje door je lichaam en je hebt je al zo ontzettend veel teleurstellingen meegemaakt.
Durf je nog te verwachten? Durf je nog te dromen dat het werkelijkheid kan worden voor jou?
Omdat ik als geen ander begrijp waar je doorheen gaat hoop ik je te kunnen ondersteunen met wat ik geleerd heb in mijn wachtweken. Ik zal je meenemen in mijn valkuilen maar ook in mijn tactieken van het omgaan met deze bewuste weken.
Ja, google is zo ontzettend fijn voor veel waardevolle informatie. Echter, teveel googelen over alle ervaringen rondom fertiliteitstrajecten is echt funest. De informatie spreekt namelijk altijd over hetzelfde. Dat wat jij voelt kan ofwel iets positiefs betekenen of juist iets negatiefs. En iedereen zijn ervaring is anders en spreekt elkaar totaal tegen.
Die pijnlijke borsten kunnen een aankondiging zijn van een zwangerschap, maar kan ook simpelweg betekenen dat je periode in aantocht is.
Die steekjes in je buik kan een innesteling betekenen of het betekent dat je lichaam hard aan het werken is om iets op te ruimen. Om gek van te worden!
Mijn emoties en twijfels sprongen van hak op de tak na alle verschillende ervaringen die ik las. Mijn conclusie: Er zit niks anders op dan gewoon afwachten en een test afnemen na deze 2 weken.
Ik forceerde mijzelf niet mijn mobiel te pakken en weer te googelen of Instagram af te struinen naar alles wat ik lichamelijk voelde.
Je lichaam is al een aantal weken hard aan het werk. Kunstmatige medicijnen zorgen ervoor dat jouw hormonen alle kanten op schieten. Je begrijpt dat je lichaam volledig ‘on edge’ staat. Als je vergeet te checken hoe jij je lichamelijk voelt en daar goed naar te luisteren, forceer jij je lichaam om in overlevingsstand te komen. En dat is natuurlijk nooit gunstig.
Check iedere dag even hoe je je lichamelijk voelt. Heb jij even een powernap nodig? Doe dat gerust. Maak een ontspannen wandeling en doe even een bodyscan.
Zorg ervoor dat je dus niet te druk bent om te kunnen ontspannen.
Dit was een grote valkuil voor mij. Omdat ik zo hoopte dat het zou lukken raakte ik onbewust in een enorme verkramping. Ik wilde geen negatieve emoties toelaten, want dat was niet gunstig voor mijn gesteldheid. Echter, de opgebouwde emoties van 13 lange jaren van onverklaarbaar onvruchtbaarheid (and still counting), zorgden ervoor dat ik echt een stomende vulkaan was aan emoties.
Door ze te negeren, ‘omdat ik wel positief moest blijven’, zorgde dit ervoor dat mijn lichaam onder een enorme, onbewuste spanning kwam te staan.
De nachtmerries volgde. Zwetend en huilend wakker worden van blijdschap naar extreem verdriet en alles daartussen in.
Ik mocht leren dat door mijn emoties juist te voelen, te uiten en te delen, dit ontspanning gaf.
Ik hield mijn emoties niet meer vast in mijn lichaam.
Huilen, boos zijn, of twijfel hebben is niet negatief. Het is uiting geven aan wat je overkomt. En na het uiten is er juist weer ruimte. Ruimte om te ademen, ruimte om te glimlachen en ruimte om te genieten.
In deze 2 lange weken is het des te belangrijker dingen te doen waar jij van geniet.
Doe dit in mate, want een vakantie boeken waarin je te veel tijd hebt om te gaan piekeren is ook weer niet handig.
Plan leuke uitjes weg, of een avondje voor jezelf. Doe iets waar jij gelukkig van wordt. plan activiteiten in waar jij behoefte aan hebt. En maak daar ook echt prioriteit van.
De emoties, angst en twijfels zijn er toch wel, daar hoef je niet van te schrikken. Des te belangrijker dus om wat leuke activiteiten te ondernemen waar jij van kan genieten.
Door in je dagelijkse ritme te blijven behoud jij je houvast. Er zit een ritme in jouw weken.
Werk en boodschappen doen zijn taken die altijd terugkomen. Ondanks dat je misschien denkt dat vrij nemen helpt, kan dit er ook voor zorgen dat je juist in een vicieuze cirkel terecht komt van onzekerheid.
Door in je ritme te blijven behoud jij overzicht en weet je waar je aan toe bent en kunt verwachten. Een beetje controle in een periode waarin alles zo onzeker is kan je rust geven.
Doe het alsjeblieft niet alleen. Door je af te zonderen raak je geïsoleerd. Er zijn al zo weinig mensen die begrijpen waar je doorheen gaat. Zorg ervoor dat je je niet meer verstopt maar de steun zoekt die je juist in deze 2 weken zo goed kan gebruiken. Er zijn steeds meer verenigingen waar jij lotgenoten kunt vinden. Maar er zijn ook coaches die jou kunnen bijstaan in jouw traject. Dit zijn veelal coaches die zelf ook hebben meegemaakt wat jij nu meemaakt en je als geen ander kunnen begrijpen en ondersteunen.
